Opis
Najstarsze informacje o wsi pochodzą z 1308 roku, kiedy została ona darowana przez Władysława Łokietka synom podkomorzego gdańskiego Unisława, kasztelanowi tczewskiemu Janowi i Jakubowi. Budynek pełnił funkcję kaplicy prywatnej rodziny Scheweke, a następnie został przeznaczony na świątynię ewangelicką. W XVII i XVIII wieku kościół został rozbudowany, dodano część prezbiterialną oraz wieżę wraz z przybudówką. W 1639 roku kościół był administrowany przez miasto Gdańsk, potem znalazł się w granicach Prus, następnie Wolnego Miasta Gdańska. Pod koniec wojny wieża kościoła służyła za radzieckie stanowisko obserwacyjne, wnętrze zostało splądrowane, a jedna z tablic ołtarza zaginęła. . Kościół stoi pośród drzew, nad rzeką Motławą. Niegdyś na mszę można się było dostać łodzią i przycumować do drewnianego nabrzeża. Budynek kościoła jest niewielki, zbudowany na planie prostokąta z dwuspadowym dachem. W oknach znajdują się witraże, a na przedłużeniu elewacji umieszczono kwadratową wieżę, o konstrukcji szkieletowej, takiej samej jak cała budowla. Na wieży znajduje się dzwon z 1847 roku, który jest odlany z poprzedniego, przetopionego dzwonu z 1591 roku. Widnieje na nim inskrypcja: Soli Deo Gloria – Tylko Bogu Chwała. Od strony południowej dobudowano niewielką kruchtę, czyli przedsionek przed wejściem. Podczas obchodów 700-lecia wsi mieszkańcy wyszli z inicjatywą przywrócenia do kościoła skrzydeł ołtarza. Skrzydła te, ufundowane w XVI wieku przez Urszulę Wennenpfenings zd. Schewecke, podczas wojny przechowywał u siebie jeden z mieszkańców Wróblewa. Zachowały się do dzisiaj, ale od 1967 roku znajdują się w Muzeum Narodowym w Gdańsku. Kopie czterech tablic wykonanych w ramach projektu „Malowane skrzydła Wróblewa” zostały umieszczone w miejscu oryginalnych w 2009 roku.
