Opis
Zamek został wzniesiony na półwyspie jeziora Sobowidzkiego przez Krzyżaków w 1309 roku, w miejsce grodu książęcego. Był siedzibą wójtów zakonu. W czasie wielkiej wojny Polski z zakonem zamek zajęli Polacy, po czym powrócił do zakonu. W 1456 na zamku rezydował wójt Vogt von Slubitz. Podczas wojny trzynastoletniej, pomiędzy 10, a 20 lutym 1454 roku Krzyżacy poddali go wojskom Gdańska, które następnie go spaliły. Po zakończeniu wojny odbudowano jedynie dwór mieszkalny, w którym zamieszkiwał starosta sobowidzki. Na początku XVI wieku właścicielem zamku został wojewoda malborski Jerzy Bażyński, wtedy też prawdopodobnie doszło do przebudowy. Zamek posiadał kolejnych dzierżawców i w XVII wieku pełnił funkcję starostwa niegrodowego z kaplicą. Ostatnim polskim dzierżawcą był Szymon Kicki. Zamek uległ zniszczeniom w XVII wieku w czasie potopu szwedzkiego i został rozebrany w XIX wieku. Na jego miejscu w XIX wieku wybudowano budynek z nieotynkowanej czerwonej cegły. Zachowały się częściowo
gotyckie piwnice, fosy i mur skarpy. W 1996 ruiny zamku zostały wpisane do rejestru zabytków.